Achtergrond
Mijn achtergrond; hoe het begon
Paarden zijn als een rode draad door mijn leven verweven en altijd op de achtergrond aanwezig geweest. Als klein meisje reed ik op het hobbelpaard in onze woonkamer en was ik verknocht aan My Little Pony’s, de kleurrijke speelgoedpaardjes van Hasbro. Toen ik acht werd, mocht ik op paardrijles van mijn ouders. We vonden een kleinschalige plek in Langenboom, waar ik de beginselen van het paardrijden leerde.
Ik was altijd al gek op natuur en dieren en hoewel ik genoot van het verzorgen en rijden van de pony’s daar, begon ik me toen ik ouder werd ook af te vragen of dingen niet anders konden. Paardvriendelijker. Op mijn 13e belandde ik op het pad van het Natural Horsemanship.
Paarden als Leermeesters
Mijn kennismaking met het communiceren met paarden op basis van lichaamstaal was in de geest van Klaus Ferdinand Hempfling, bij Piet Nibbelink op De Paardenmaat, aan het begin van het nieuwe millennium. Later kwam Johan Miesen op mijn pad en bij hem kreeg ik de vrijheid en het vertrouwen om zelfstandig te oefenen en te exploreren met de paarden die hij onder zijn hoede had. Zo werden de paarden mijn leermeesters.
De 'Missing link'
Toen ik 30 was kocht ik Rose, een Lusitano merrie van toen bijna drie jaar oud. Een paard met een gouden karakter, maar fysiek had zij veel ondersteuning nodig om haar lijf op de rit te krijgen. Ik heb altijd geleerd dat je het paard krijgt waarvan je iets belangrijks kunt leren. De fysieke balans in het paardenlichaam was mijn ontbrekende schakel en door Rose ging ik me verdiepen in het biomechanisch correct trainen. Dit bracht me bij het rechtrichten en de Academische Rijkunst.